Məhsul kodu: 12322
Bizim nəslin əsl faciəsi kimə necə təşəkkür edəcəyini bilməməyidir. Kainatın bu çox qəribə çağında yaşayan insanlar üçün təşəkkürün hələ də bir mənası
qalıbsa, mən də bilmədiyim bir mövzuda danışmaq istəyirəm. Ana, ata, böyük qardaş, dayı, Sərxan qardaş, şeir dərslərində ən zəif qiymət verən Muammər bəy, Markes bəy və əlbəttə ki, Gülsüm (eh, Gülsüm); kobudluğumu bağışlayın, ancaq bu kitab yalnız Seyranbağlarının zirzəmisindəki o evin ən kiçik otağına ithaf olunub. Çünki bilirsiniz hər şeyin uzaqlaşanda necə gözəl göründüyünü... Axı insan özünü böyüdən insanlara necə təşəkkür edə bilər ki?
